سبک هنری باروک دنیای پرماجرا و پرزرق‌وبرق

0
میدان سنت پیتر توسط معمار جیان لورنزو برنینی، به دستور پاپ الکساندر هفتم طراحی شد. این بنا در سال ۱۶۶۷، پس از یازده سال کار فشرده و طاقت‌فرسا، تکمیل شد. این میدان از یک «فضای بیضی‌شکل با سه مرکز» (۱۹۶ در ۱۴۹ متر) تشکیل شده است، با ستون‌های نیم‌دایره‌ای که توسط «بازوها» یا آمبولاکراهای بسته به باسیلیکا متصل شده‌اند و یک منطقه بزرگ ذوزنقه‌ای شکل را محدود می‌کنند، که بزرگترین ضلع آن شامل نما است. دو نیم‌چرخه ستون‌دار مانند آغوشی بزرگ به روم و جهان گشوده می‌شوند. در بالای این ستون، که از ۲۸۴ ستون در چهار ردیف با ارتفاع ۱۶ متر تشکیل شده است، ۱۴۰ مجسمه با ارتفاع بیش از سه متر قرار دارند.
جریانی که در قرن هفدهم ایتالیا آغاز شد و با تأکید بر شکوه، پویایی و احساسات ...

 

سبک باروک یکی از تأثیرگذارترین جریان‌های هنری و معماری اروپا در قرن هفدهم و هجدهم میلادی بود. این سبک با شکوه، عظمت و پویایی بی‌نظیرش نه تنها چهره‌ی شهرها را تغییر داد، بلکه بازتابی از تحولات مذهبی و سیاسی عصر خود نیز بود.

ریشه و معنای واژه «باروک»

واژه‌ی «باروک» از کلمه‌ی پرتغالی barroco به معنای «مروارید کج و ناقص» گرفته شده است. در ابتدا این اصطلاح بیشتر حالتی تحقیرآمیز داشت؛ منتقدان آن را سبکی شلوغ، پر از تزئینات و مغایر با تعادل و آرامش رنسانس می‌دانستند. اما به‌مرور این نام به یکی از مهم‌ترین دوره‌های تاریخ هنر گره خورد.

زمینه‌های تاریخی و مذهبی

باروک پس از رنسانس و در دل بحران‌های مذهبی اروپا شکل گرفت. کلیسای کاتولیک که با جنبش پروتستان‌ها به چالش کشیده شده بود، از معماری و هنر باروک به عنوان ابزاری برای نمایش عظمت و بازگرداندن اقتدار خود بهره گرفت. بنابراین، باروک از همان آغاز نه تنها یک سبک هنری، بلکه بیانیه‌ای سیاسی و مذهبی بود.

باروک ایتالیایی و معماران بزرگ

جیان لورنزو برنینی

برنینی نابغه‌ای بود که هم در معماری و هم در مجسمه‌سازی درخشید. او میدان سن‌پیترو در واتیکان را طراحی کرد؛ فضایی که با ستون‌های عظیم خود همچون بازوانی گشوده، نماد آغوش کلیساست. پلکان اسکالا رجیا و کلیسای سنت آندریا آل کواتراناله از دیگر شاهکارهای او هستند.

فرانچسکو برومینی

برومینی، رقیب هم‌عصر برنینی، بیشتر به نوآوری‌های هندسی علاقه داشت. کلیسای سان کارلو آله کواترو فونتانه با پلان بیضی و نمای موج‌دارش، نمونه‌ای شاخص از جسارت و خلاقیت اوست.

ویژگی‌های اصلی سبک باروک

تأکید بر احساس بر عقل؛ هدف برانگیختن شور و هیجان است.

حرکت و پویایی؛ استفاده از خطوط منحنی، فضاهای غیرمتقارن و فرم‌های در حال جنبش.

عظمت و شکوه؛ مقیاس‌های بزرگ، طلاکاری و تزئینات چشم‌گیر.

وحدت در کثرت؛ هماهنگی میان عناصر متعدد مانند یک ارکستر بزرگ.

ویژگی‌های اصلی سبک باروک

تأکید بر احساس بر عقل؛ هدف برانگیختن شور و هیجان است.

حرکت و پویایی؛ استفاده از خطوط منحنی، فضاهای غیرمتقارن و فرم‌های در حال جنبش.

عظمت و شکوه؛ مقیاس‌های بزرگ، طلاکاری و تزئینات چشم‌گیر.

وحدت در کثرت؛ هماهنگی میان عناصر متعدد مانند یک ارکستر بزرگ.

مجسمه‌سازی و نقاشی باروک

در مجسمه‌سازی، نمونه‌ای چون «داوود» برنینی اوج پویایی و درام را نشان می‌دهد؛ لحظه‌ای سرشار از انرژی در تضاد با آرامش داوود میکل‌آنژ.
در نقاشی، هنرمندانی مانند کاراواجو و روبنس با استفاده از تکنیک کیاروسکورو (تضاد شدید نور و سایه) صحنه‌هایی پرهیجان و تئاتری خلق کردند. نقاشی‌های سقفی کلیساها و کاخ‌ها هم اوج ترکیب هنر و معماری باروک بودند.

گسترش باروک در اروپا

باروک فرانسوی بیشتر بر شکوه داخلی تأکید داشت. کاخ ورسای و تالار آینه‌ی آن نماد باروک سلطنتی فرانسه است.

در انگلستان پروتستان، باروک به نمایش قدرت سلطنت پیوند خورد. کلیسای جامع سنت‌پل لندن، اثر کریستوفر رن، نمونه‌ی بارز ترکیب عظمت باروک با وقار کلاسیک انگلیسی است.

متریال‌های ساختمان‌های سبک باروک

۱. سنگ

مرمر (Marble): پرکاربردترین متریال در باروک، به‌خصوص در کف‌ها، ستون‌ها و تزئینات داخلی. مرمر سفید یا رنگی نماد شکوه و جلال بود.

سنگ تراورتن: در نماهای بیرونی ایتالیا (مانند کلیساهای رم) زیاد استفاده می‌شد.

گرانیت و سنگ‌های سخت: برای ستون‌های عظیم و بخش‌های سازه‌ای.

۲. گچ و استاکو (Stucco)

برای تزئینات داخلی و نما به کار می‌رفت. هنرمندان با گچ‌بری و استاکو، فرم‌های پرپیچ‌وخم، نقش‌های گل‌وبوته، فرشته‌ها و طرح‌های دینامیک می‌ساختند.

گچ قابلیت رنگ‌آمیزی و طلاکاری داشت، بنابراین به یکی از مصالح اصلی باروک تبدیل شد.

۳. فلزات

برنز: در مجسمه‌سازی و تزئینات (مثل محراب عظیم برنینی در سنت پیترز).

آهن و فولاد: بیشتر برای سازه‌های پنهان و عناصر کاربردی.

طلاکاری: در تزئینات داخلی کاخ‌ها و کلیساها (به‌ویژه در فرانسه و اسپانیا) به‌صورت ورق طلا بر روی گچ یا چوب.

۴. چوب

برای سقف‌ها، مبلمان داخلی و تزئینات ریز.

در کلیساها از چوب‌های تیره مثل بلوط برای کنده‌کاری‌های سنگین استفاده می‌شد.

در کاخ‌ها، روکش چوبی (ونیر) با طرح‌های هندسی و گل‌وبوته رایج بود.

۵. شیشه و آینه

در سبک باروک توجه ویژه‌ای به نور وجود داشت. شیشه‌های رنگی در کلیساها و آینه‌های عظیم در کاخ‌ها (مثل تالار آینه‌ی ورسای) برای انعکاس نور و افزایش درخشش فضا استفاده می‌شد.

۶. نقاشی دیواری و سقفی (Fresco)

هرچند متریال مستقیم محسوب نمی‌شود، اما نقاشی روی گچ تر (فِرسکو) جزو جدایی‌ناپذیر متریال باروک بود.

سقف‌ها و گنبدها با صحنه‌های مذهبی و اسطوره‌ای پوشیده می‌شد.

۷. ترکیب متریال‌ها

یکی از ویژگی‌های باروک، ترکیب پر زرق‌وبرق متریال‌ها بود:

سنگ مرمر و طلا در کنار هم،

آینه و شیشه برای بازی نور،

گچ‌بری و نقاشی برای ایجاد فضاهای پویا.

نتیجه‌گیری

باروک فراتر از یک «مروارید نامنظم» بود. این سبک پاسخی به نیازهای مذهبی، سیاسی و فرهنگی اروپا بود و توانست با شکوه و عظمتش، تاریخ معماری را برای همیشه دگرگون کند. از رم و واتیکان تا ورسای و لندن، باروک میراثی ماندگار از حرکت، احساس و قدرت است.

پادکست سبک معماری باروک

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *